Vanaf 1956 komt Congo in een politieke stroomversnelling terecht. In dat jaar wordt het 'Dertigjarenplan voor de politieke ontvoogding van Belgisch Afrika' van Jef van Bilsen in het Frans gepubliceerd. De katholieke leden van Conscience africaine inspireren zich daarop om op lange termijn de onafhankelijkheid te vragen, maar in datzelfde jaar eist ABAKO in een tegenmanifest de onmiddellijke onafhankelijkheid. In 1957 vinden de eerste verkiezingen plaats in Leopoldstad, Elisabethstad en Jadotstad: de Afrikaanse steden kiezen hun eigen burgemeesters. Alleen mannen vanaf 21 jaar mogen stemmen. In Leopoldstad wint ABAKO de verkiezingen. Joseph Kasavubu wordt de burgemeester van Dendale. Vele inwoners van Beneden-Congo zien in hem de opvolger van Simon Kimbangu, die hen komt bevrijden. Vanaf 1958 komen ook de Belgische politieke partijen naar Congo en krijgen de eerste echte Congolese politieke partijen vorm. De koloniale overheid verdeelt de Congolese bevolking in rassen en etnische groepen, op basis van een Europees model dat zegt dat er een eenheid bestaat tussen de etnische groep en de taal. De prekoloniale Congolese realiteit is echter veel complexer dan dat, maar onder het juk van het koloniale systeem baseren de meeste eerste partijen zich op die etnische of lokale identificatie.