 |
République du SénégalOnafhankelijk op 20 augustus 1960.
Geschiedenis Senegal maakte vroeger deel uit van grote sociopolitieke mogendheden zoals het historische koninkrijk van Ghana en het Mali-, Jolof- en Songhaï-rijk. Na de Portugese en Nederlandse bezetting, volgt de Franse koloniale verovering die op het einde van de 19de eeuw voltooid is. Het land wordt het boegbeeld van Frans West-Afrika (AOF) en er treedt een intellectuele en politieke elite aan, aan wie het Franse rijk het volledige burgerschap toekent. Zo zijn er enkele kopstukken die zowel plaatselijk als in Frankrijk strijden voor de emancipatie van de kolonies: Blaise Diagne, de eerste ‘zwarte’ Afrikaanse afgevaardigde die in 1914 in de Franse Nationale Vergadering zit; Léopold Sédar Senghor, de eerste president – een dichter – van de nieuwe onafhankelijke staat in 1960 en Meester Lamine Guèye, die de wet op het Franse burgerschap uitbreidt naar de ‘inlandse bevolking’. De ‘négritude’ van Léopold Sédar Senghor, Aimé Césaire en Léon Gontran Damas (rond 1930) en de theorieën van Cheikh Anta Diop (rond 1950) over de Afrikaanse wortels van het oude Egypte zorgen nog steeds voor levendige politieke, literaire, ideologische en filosofische debatten over de Afrikaanse identiteit. Hoewel onder het presidentschap van René Coty het ‘ja’ het in 1958 haalt tijdens een referendum van de Gaulle voor een ‘lotsgemeenschap’ met Frankrijk, wordt Senegal in 1960 toch onafhankelijk. Het wantrouwen van Félix Houphouët-Boigny (Ivoorkust) en de machtsstrijd met Modibo Keita (in Frans Soedan, dat de Republiek van Mali is geworden) hebben de pan- Afrikaanse droom ondertussen echter aan diggelen geslagen. Aan de vooravond van zijn onafhankelijkheid in een nieuw Afrika van eenpartijstelsels, wordt Senegal een van de eerste landen die een meerpartijenstelsel invoert. Het land wordt vaak opgevoerd als een voorbeelddemocratie omdat het nog nooit een staatsgreep heeft gekend. Ken Ndiaye |
