 |
République du NigerOnafhankelijk op 3 augustus 1960
Geschiedenis Niger maakt deel uit van de Sahel en dankt zijn naam aan de rivier die het land doorkruist. In Europa verwerft het land bekendheid dankzij de teksten van de Schotse ontdekkingsreiziger Mungo Park (1771-1806). In de 19de eeuw worden de Haussa-regio’s verdeeld onder Frankrijk en Groot-Brittannië. In 1900 maken de Fransen van Niger een militair grondgebied. Frans wordt de administratieve taal en Niger wordt in 1922 een Franse kolonie, waarna het deel gaat uitmaken van de Federatie van Frans West- Afrika (AOF). In de jaren 1950 stapt ook Niger mee in de Afrikaanse onafhankelijkheidsstrijd. Frankrijk begeleidt het land daarbij want Niger is rijk aan uranium en dat is voor de Fransen een strategische en economische troef. De progressieve partij (PPN-RDA) en haar kandidaat Hamani Diori winnen de verkiezingen van december 1958. Niger verwerft op 3 augustus 1960 de onafhankelijkheid. De nieuwe regering behoudt nauwe economische banden met Frankrijk en schakelt de oppositiepartij Sawaba (‘vrijheid’) uit door ze te verbannen. Gedurende 14 jaar kent Niger een eenpartijstelsel. Wanneer Niger de koloniale banden verbreekt, is het een van de armste landen van West-Afrika, met een rurale bevolking van 80%. Er is veel bodemerosie en de demografische druk is groot. Droogte, hongersnood en beschuldigingen van corruptie nekken de regering- Diori want in 1974 maakt een militaire staatsgreep een einde aan zijn presidentschap, waarop het land tot de jaren 1990 in handen is van de militairen. Sindsdien is het land altijd onstabiel geweest. Het heeft minerale rijkdommen zoals goud, ijzer, steenkool, uranium en vooral olie. De Touaregs, die in de marge van de maatschappij worden geduwd, eisen een grotere autonomie. Na een nieuwe staatsgreep in 2010 is het multiculturele Niger nog altijd op zoek naar politieke, economische en sociale stabiliteit. Klaas van Walraven (African Studies Centre, Leiden) |
